آیا کسی نگران کودکان ماست؟

خطری به نام کم توجهی والدین به وضعیت مهد کودکها

تحصیل و کار والدین به ویژه مادران از جمله عوامل شایعی است که پای هر کودکی را به مهد کودک ها باز می کند اما نکته قابل تامل این است که آیا محلی که کودک برای ساعات زیادی از روز به آن سپرده می شود جای مناسبی برای تربیت است؟

مشکلات و مسائل مالی عمده ترین دلیلی است که کودکان را در سنین اولیه زندگی از بودن در کنار مادر و بهره بردن از محبتهای مادری محروم می کند. علاوه بر این شرط و شروط های اول ازدواج مبنی بر اینکه زن قصد دارد در هر شرایطی بیرون منزل کار کند و استقلال مالی داشته باشد، همه و همه خانواده ها را بسوی کمک خواستن از مهد کودک ها سوق می دهد. حال تصور کنید مهد کودکی که کودک برای 8 -9 ساعت و گاهی نیز بیشتر به آن سپرده می شود از حداقل استاندارد لازم برخوردار نباشد.در چنین شرایطی کودک علاوه بر اینکه از مهر مادری محروم می ماند از حداقل مسائل تربیتی هم بی نصیب خواهد شد. نتیجه چنین وضعی کودکی پرخاشگر، سلطه جو همراه با خوی انتقام جویی تحویل جامعه خواهد شد.

 سابقه راه اندازی نخستین مهد کودک به حدود 40 سال پیش توسط توران میرهادی  که فارغ التحصیل روانشناسی از فرانسه ونویسنده کتاب کودکان بود، بر می گردد و آن مرکز، کودکستان نامیده شد.

به عقیده روانشناسان والدین تا  حد امکان باید از سپردن کودکان زیر سه سال خود به مهد کودک خودداری کنند، چرا که این اقدام می تواند اثرات منفی برای کودکان به همراه داشته باشد.

کودکان از سنین سه سالگی به بعد نیاز به آموزش دارند که این آموزش‌ها شامل آموزش مهارت‌هایی نظیر رفتارهای اجتماعی، مهارت حرکتی، احکام و اعتقادات دینی، مستقل بودن و... است و با توجه به اینکه در جامعه کنونی اکثر خانواده‌ها تک فرزند هستند، نیاز به سپردن کودکان به مهد کودک برای فراگیری حداقلی این مهارت‌ها وجود دارد.

رواج آپارتمان نشینی، گرایش به تک فرزندی و... سبب شده تا کودکان امروزی در مقایسه با کودکان گذشته کمتر در ارتباط با گروه همسالان خود باشند و  فضای مناسب برای رشد اجتماعی را در اختیار ندارند و این مسایل نیاز خانواده ها به مهد های کودک را افزایش داده است.

در کلانشهری مانند تهران  که در آن  آمار اشتغال بانوان به نسبت سایر مناطق بالاتر است  مهدهای کودک هم از رونق بیشتری برخوردارند. شهرداری و سازمان بهزیستی دو نهادی هستند که سرپرستی این مهدهای کودک را در محله های مختلف بر عهده دارند اما به گفته والدین مهدهای کودکی که تحت پوشش سازمان بهزیستی قرار دارند به نسبت مهد کودک های شهرداری از حیث کیفیت اموزش و تربیت در سطح پایین تری قرار دارند. حال آنکه عموما شهریه ماهانه مهد کودک های بهزیستی بیشتر از مهد کودک های شهرداری تهران است.

علاوه بر دعوای همیشگی بهزیستی و آموزش و پرورش درباره سبک و سیاق  کار مهدهای کودک و آموزشهای غیر استانداردی که به کودکان داده می شود موضوعی که این روزها بر سر زبانها افتاده است آموزش رقص و آواز در مهدهای کودک در قالب کارهای هنری است به گونه ای که برخی از مهدهای کودک که عموما هم تحت نظر بهزیستی قرار دارند ازسوی خانواده های مذهبی مورد انتقاد قرار گرفته اند.